εσύ γυρίζεις.

Δεν είναι όλα τόσο δύσκολα.Εσύ τα κάνεις έτσι.Έψαξα στην ντουλάπα που κρυβόσουνα μικρός. Σε φαντάστηκα με τα μαύρα σγούρα μαλλιά σου και τα κόκκινα μάγουλα να κρατάς την ανάσα σου.Πώς έμοιαζε η φωνή σου τότε;Βρήκα και το παλιό σου μικρό ποδήλατο.Στο υπόγειο।Με ξεφουσκωμένα λάστιχα,γδαρμένη σέλα και σκονισμένα αυτοκόλλητα.Σε φαντάστηκα να πέφτεις και να κλαίς.Είσαι ωραίος οταν κλαις.Όταν σταγόνες ρέουν στα μαγούλα σου.Και τα ματια σου γυαλίζουν. Σε βλέπω να γυρίζεις.Όλο γυρίζεις.Και πρέπει να γυρίσω και εγώ.Να προλαβαίνω το βλέμμα σου. Καθώς επιταχύνεις το βήμα σου,τα πόδια σου μοιάζουν σαν να μην ακουμπάνε στο χώμα.Είναι ξένα.Ο δικός σου χορός.Προσαρμόζει τα βήματα με τα μάτια σου.Το βλέμμα σου με τα σύννεφα.Είναι όλος δικός σου.

την επομένη της επόμενης μέρας.

Έλα.Με ξύπνησες.Μου εριξεσ νερό στα μάτια.Άφισες τισ σταγόνες να κυλούν.Να ρέουν.Και πήγες να ξαπλώσεις.Μα πες μου,καθώς κλείνεις τα μάτια,τι εικόνες σου έρχονται στο μυάλο;Σπασμένα ποδήλατα;Ασπρόμαυρες φωτογραφιές τοίχου;Δέντρα;Ενα πορτοκάλι;Η μήπως εκείνη;Τα κόκκινα μαλλιά της να λούζουν το προσωπό σου.Να δυσκολεύεσαι να ανασάνεις.Μα να συνεχίζεις να την σφίγγεις πάνω σου....
Ύστερα σε παίρνει ο ύπνος.Το τσιγάρο αναμμένο.Ο καπνός ανεβαίνει.
Ξέρεις.Κοίταζα το πρόσωπό μου στον καθρέφτη.Μα είδα μόνο κόκκινα σημάδια και ουλές.Καπνό να τυλίγει τα μαλλιά μου.Το χρώμα τους να γίνεται γκρίζο.
Μα πες μου.Τόσο πολύ με απωθούν οι σκέψεις σου;

Απρίλης

Ξέρεις όταν φεύγεις μακρυά και τρέχεις στουσ δρόμους,σε βλέπω απο το μικρό μπαλκόνι.Κρατάς σκουριασμένα σίδερα και χάλκινες ρόδες.Βλέπω τα κόκκινα μαλλιά της να καλύπτουν το προσώπο σου.Και εσυ τα μυριζεις.Πιέζεις το κρανίο της με τα δυο σου χέρια για να μην ξεκολλήσει από το προσωπό σου.Για να συνεχίσεις να μυρίζεις.Μα εγώ συνεχίζω να μην διακρίνω τα χαρακτηριστίκα σου.Ακούω μόνο την ανάσα σου,να έρχεται όλο και από πιο βαθιά.

Όταν .

Κάλο μήνα λένε τα παιδιά και τρέχουν στους δρόμους.Μαζεύουν λουλούδια και φτιάχνουν στεφάνια.Εμείς λέμε να κάτσουμε να διαβάσουμε,να πούμε και κανα τραγούδι,να ρίξουμε και κανα χορό.
Μα σαν ολα τελειώσουν και τα χαμόγελα απλωθούν στα προσωπά μας,θα γίνουμε αόρατες μορφές.Θα τρέχουμε στους δρόμους ξυπόλητοι και θα μαζεύουμε τα ματωμένα μας όνειρα.Τα βράδυα θα μαζευόμαστε στα πάρκα και θα φλερτάρουμε με το φως του φεγγαριού.Θα 'σαι και εσύ εκεί.Πιο όμορφος απο ποτέ.Θα λες ιστορίες.Θα μιλάς για το μέλλον.Τα μάτια σου θα γυαλίζουν.Και εγώ ,αν και κουρασμένη,θα συγκεντρώνομαι πάνω σου.Δεν θα χάσω ούτε μια λέξη σου.Ούτε μια κίνησή σου.Το ξημέρωμα θα μας βρει αγγαλιά στα χόρτα.Εσύ ήσυχος,θα κοιμάσαι.Τα μάτια σου, ανοιχτά.Μα εγώ,με μάτια κλειστά,θα μετρώ τις αναπνοές σου.