Ραφές εδώ χάσκουν

Στοχάσου.
Μια νύχτα σε ασπρογάλαζα κύματα.
Ανάσαινες βαριά
ροκανίζοντας το χρόνο.
Το ρολόι του τοίχου χτυπιόταν αθόρυβα
ενώ εσύ συνέχιζες να βαθαίνεις.
Σήκωνα το ποτήρι,
μα τα υγρά του έκαιγαν τον ουρανίσκο μου.
''Έλα να βγούμε στην ταράτσα'',είπες.
Είχε κρύο
και γυμνές βρύσες ξέβραζαν ζεστό κρασί.
Σπιθίριζες ψηλαφώντας με
και ξεδενόσουν βιαστικά.
Κάπου κάπου φλυαρούσες για θέατρο
και δάγκωνες δαντέλες από μουσκεμένα μαλλιά.
''Θέλεις;'',σε ρώτησα.
Έγνεψες αρνητικά
και άφθαρτος καμπύλωσες προς τα πίσω.
Οι αναμνήσεις που επιθυμείς,
μα δεν επιθυμούνται
σημαίνουν σιωπή.
Στοχάσου.
Μια μέρα μεσημέρι,
με ακίνητες σκιές.
Τη γαλήνη.

#1: τα νεύρα μου ίσως είναι άσχημα,μα εγώ λάμπω.