τα σχέδια της Κ.Ζ

Λοιπόν ξεχαστήκαμε.

Αφήσαμε πίσω μας τις μπογιές,

να εξευτελίζονται

και τα ρολόγια στα μαγαζιά,

πιο ακριβά από ποτέ..

Αντί να χρεώσουν τα λεπτά,

τις κινήσεις,

χρεώνουν το ξύλο.

Εμείς καταρρέουμε.

Το κουράγιο φυλακίζεται.

-μα οι φυλακές είναι για τους λεβέντες και εμείς λεβέντες δεν είμαστε-

στα τζάμια εκείνα

με τη θέα το λιμάνι και τα κάστρα.

Μεταφέραμε έπιπλα

τα στοιβάξαμε στα μπαλκόνια,

τα προστατεύαμε από την μούχλα των καιρών,

μα με ένα τρίξιμο του δείκτη

εκείνοι τα βάλανε φωτιά

και τώρα ακόμα και η στάχτη

δεν ελπίζει τίποτα.

Αν σας αφήναμε και εμείς να περιμένατε

ίσως τη μανία σας

για την ισοπέδωση

δεν την αντικρίζαμε στο κατώφλι μας ποτέ,

έστω αργούσε.

Μα ήταν όλα εξαρχής

αποκαΐδια,

θρύψαλα της ηλικίας σας

των πρόωρων γηρατειών σας.