ανακατεύθυνση

ναυαγήσαμε στο σμήνος τρελών ανθρώπων

28.9.11

χρωματισμοί

΄Εφυγες
με θρησκευτικές τελετές
σε θάψανε τα αγρίμια.
Ακόμα και στα ξενύχτια
αυτής της γκρίζας πόλης,
ξέρεις
πως τα νερά,αλμυρά
σε προσμένουν.
Κάθισε στα πόδια μου,
για μια τελευταία φορά.
Δες πως τα μαλλιά σου,
σκίζουν τον αέρα
σαν καραβόπανα.
Ευλαβικά κινήσου
παράλληλα με το σύμπαν.
Θα σε ξεχάσω
στις ακρογιαλιές
που παρέα
τραντάζαμε τα κύματα.

Στα χρώματα


Κατεδάφισε
την τελευταία χαραμάδα από το χλωμό σκοτάδι

Σε ένα απέραντο βάλτο
κολύμπησε
μα βούλιαξε στην 'άκρη της θάλασσας.
Αποκαμωμένος
ξαπόστασε στην αγκαλιά μου
σαν πλάσμα καμπυλωτό
κρεμάστηκε από τις γέφυρες του στήθους μου.
Ο ήλιος τον έκαψε.
Στο πρόσωπό του βουνά
και αναρριχητές.
Οι πιστοί
πετροβόλησαν τη σκιά του
καθώς αυτός πλάγιασε
στους τοίχους του ναού τους.
Με μια εφημερίδα
λασπωμένη,
με δυο λέξεις τυπωμένες
σκούπισε τα αίματα.
Τον λάβωσε η μνήμη του.
Κομπάρσος στάθηκε στη ζωή του
και αναδύθηκε από το θάνατο
σαν φλόγα
με φώτισε.




1 σχόλιο:

  1. Ρε ειλικρινά, δεν χάνω κανένα κείμενο σου αλλά δεν μου βγαινει λέξη μετά να γράψω... Μουδιάζω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή