Μαζεύει δυόσμο,θυμάρι και ρίγανη και όλα φρέσκα.
φρεσκότατα.
''Μην μου φύγεις'',της λέει.
''Θα μου λείψουν τα πρωινά γουργουρητά σου.''
και αυτή κουνώντας την ουρά της -ή ίσως τον καλά κρυμμένο της κώλο-,
παραβίασε την εξώπορτα,ανέβηκε τα οκτώ σκαλιά που οδηγούν στην ταράτσα,έβγαλε την ζώνη της,τελετουργικά, - ο γείτονας από την τζαμαρία απέναντι γούρλωσε τα μάτια και χάιδεψε την φαλάκρα του- , καθώς αυτή με ένα σάλτο κρεμάστηκε από τον ηλιακό,εκείνο δίπλα στα φωτοβολταϊκά ή όπως λέγονται τέλος πάντων..
Ο άλλος -ο από κάτω- καθάριζε με ξύδι τα άλατα της καφετιέρας του, βλαστημώντας που για ακόμη μια φορά αυτή η Σκύλα -με Σ κεφαλαίο-,του τελείωσε τον γιακομπς φουντούκι και δεν του το είπε και αυτός τώρα θα πρέπει -αναγκαστικά,γιατί άλλον καφέ δεν πίνει- να μείνει κοιμισμένος ολόκληρη μέρα ή ίσως και για την υπόλοιπη ζωή του.
Ο άγνωστος γείτονας φορούσε δερμάτινο λουρί στον λαιμό και με το σκληρό του πέος -από το παραπάνω γεγονός του ξεδιπλώματος της ζώνης στο φόντο των κεραιών - ,μάλλον καθάριζε πατάτες και καρότα.κόχλαζε ο ζωμός του αρνιού.σούπα θα έτρωγε και σήμερα και ας έξω ήταν 40 οι βαθμοί Κελσίου
''Το επόμενο τετραήμερο, τα άτομα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες πρέπει να προσέξουν πολύ στις μετακινήσεις τους και ειδικά τις ώρες που θα είναι εκτός σπιτιού. Για εκείνους που θα μείνουν σπίτι οι γιατροί συνιστούν, να πίνουν πολύ νερό και να τρώνε ελαφριά. ''
Μας τα έπρηξαν και αυτοί,οι Μαλάκες -με Μ κεφαλαίο-.
Αυτός ήξερε.
Δυο άντρες,αποβράσματα,
μισογύνης ο ένας,ανέραστος ο άλλος.
και αυτή η Σκύλα του άφησε και τους δυο.
Δράματα.
θα αργήσει ο λόγος μου να κάψει το χαρτί,
η μελάνι να κυλήσει στο στήθος σου.
Φοράς άσπρο μπλουζάκι με κόκκινη στάμπα και ξερά φύλλα είναι μπλεγμένα στα μαλλιά σου.
Δεν στο λέω,με ερεθίζεις έτσι ακριβώς.
Εσύ πολυλογείς. ''Η ζωή είναι αλλού '',μου λες..
και εγώ φωτίζομαι,μετράω ως το τρία,σε σκουντάω,σε ξαπλώνω κάτω -είσαι τόσο αδύναμος,τρομαχτικά αδύναμος μωρό μου- , θέλω να σε γαμήσω ή να με γαμήσεις εσύ, ή τέλος πάντων να αλληλογαμηθούμε.
''Τρελάθηκες;!'',φωνάζεις.
''Διαβάζεις Κούντερα!'',σου λέω και τσιρίζω.
''Είναι τρελή'',μουρμουρίζεις,αλλά νομίζω πως δεν απευθύνεσαι στο πρόσωπό μου,γιατί εγώ είμαι πολύ ήσυχη και συνεσταλμένη κοπελίτσα και όλοι το γνωρίζουν αυτό.
Έπεσαν και τα φύλλα από τα μαλλιά σου και δεν δείχνεις όμορφος πια.άρπαξε η γη την γοητεία σου.σε σιχάθηκα και εγώ.
ήρθε ο καιρός να φύγω.
