ανακατεύθυνση

ναυαγήσαμε στο σμήνος τρελών ανθρώπων

30.9.12

Ferreira

Σκαθάρια και χήνες στα πόδια σου.
Μουλιασμένη η μορφή σου.

-Γλυκέ μου,μην κλείνεις πίσω σου την πόρτα. μου φώναζες.
-Καλά.Θα σου κλείνω το μάτι,το δεξί,πονηρά. ξεστόμιζα.

Συμβιβάστηκα στο τέλος.Φορούσα το παλτό μου,γέμιζα τις τσέπες μου πασατέμπος,
και ξαπόσταινα στο θερισμένο σταροχώραφο.
Κρύο δεν έκανε.Ίσως μονάχα εντός μου,ξυπόλητοι βηματισμοί,στα παγωμένα μάρμαρα με ανατρίχιαζαν.
Και εσύ δεν είχες πάψει να με ρωτάς αν κρυώνω.
Κάθε μέρα έπλεκες.
Love of my life..
Με είχε τυλίξει με τα μάλλινα δημιουργήματά σου.
Εξωτερικά ίδρωνα.
Έσταζε φαρμακερός ο ιδρώτας.
Σου άρεσε τότε εσένα,στάλα,στάλα να τον μαζεύεις,να τον ρουφάς.
Ξηροδερμία ύστερα και ένα κάρο λεφτά σε επώνυμες ενυδατικές.

Η απώλεια.
Γιατί πρέπει να μας βαραίνει τόσο ο βοριάς ;
Ερωτήματα καθοριστικά.
Φώλιαζες εσύ,όλο και πιο βαθιά.
Άνοιγες μπουκάλια πόρτο,Ferreira έλεγες.
Θέλω Ferreira.
Δεν έμαθα ποτέ ,γιατί και πως,τέτοιο κόλλημα με το συγκεκριμένο.

Every breath you take..
Εξήντα φορές το άκουσες εκείνο το βράδυ.
Και φιλοξενούσε ο ουρανός ένα φεγγάρι,πύρινο μάγμα.
-Πως συμβιώνει ο άνθρωπος με τον εγκέφαλο του; έλεγες συνέχεια.
Φλέρταρες με την λέξη διαστρέβλωση,
 και αποκοιμήθηκες,
στην νοτισμένη αγκαλιά μου,
 όντας έτοιμος να μουσκέψω το σύμπαν σου.
Άγρια νύχτα.
Άρπαζα τις φωνούλες σου.
Δυνάμεις δίχως συνισταμένη.
Κούραση και λαχτάρα.
Πεινασμένες και οι δυο.
Έγερναν βαριά τα βλέφαρα
και λαχτάρα να σε χορτάσω,με έλουζε.
Ανυπομονησία,να ενώσω τον πόθο μου,
 με το ξαπλωμένο,μοναδικά δοσμένο στον ύπνο,κορμάκι σου.

Με ξύπνησες το πρωί.
Οι ήχοι σου από την κουζίνα.
Άλλαξα πλευρό,χώνοντας τη μύτη μου,
στο μέρος σου,
στη πλευρά του σεντονιού με αποτυπωμένη,
εγκατεστημένη τη μορφή σου.
Πήρα μια γεύση από τα λησμονημένα όνειρα σου.
Με αναστάτωσες.

-Όλον τον κόσμο ή εμένα ;
στεκόσουν στο άνοιγμα της πόρτας.
Μια φέτα από το ζυμωτό προζυμένιο σου ψωμί, 
αλειμμένο με μαρμελάδα βατόμουρο ''χαιρόταν'' την παλάμη σου.
-Χαιρετώ τον υπναρά.Έφτιαξα καφέ για δυο.
Δεν περίμενες απάντηση, μήτε για την ερώτηση μήτε για την κατάφαση,
και αυτό ήταν πιο ανησυχητικό
 ακόμα και από το γεγονός
 οτι δεν έτρωγες για πρωινό
την βρώμη σου και τα συνηθισμένα σου,όπως τα έλεγες.

Τύλιξα στο λαιμό μου,
το πρώτο κασκόλ που βρέθηκε στο δρόμο μου 
και άναψα τσιγάρο,στα όρθια.
-Δεν σου πάει.
-Πρόσεχε..δεν σε συμφέρει,μικρή!
Σου άρεσε να σε φωνάζω μικρή.
Τώρα ξέρω γιατί.
Μου έβαλες καφέ,
στην κούπα σου την αγαπημένη
 και έριξες μέσα μια γεμάτη,γεμάτη κουταλιά ζάχαρη.
Έκπληκτος σε κάρφωσα με τις κόρες μου.
Σκέτο.
Εδώ και χρόνια τον πίνω σκέτο.
Από τότε που σε γνώρισα τον πίνω σκέτο,γλυκιά μου.

Ένας κόμπος στο λαιμό μου.
Με έπνιγε το παράθυρο.
Ο αγέρας κουλουριασμένος στα μαλλιά σου,τι γύρευε εκεί;
Μου άνηκες, μέχρι ώσπου...
Με έπνιγε η βροχή,
στην πόρτα μας,
στο σπίτι μας.
Τα μισάνοιχτα χείλη σου,
έτοιμα να ξεστομίσουν αλήθειες.
Με έπνιγε σταλιά,σταλιά η γύμνια σου,
εκεί ακουμπισμένη στην καρέκλα
και τα τσίγκινα κουτιά που σκίαζαν τα χέρια σου.
Με έπνιγε ,σου λέω,
η κουρτίνα που διαλέξαμε μαζί.
Και η δροσιά της αυγής.

-Μην λιώνεις πλάι στη γη,αγάπη μου..
Με έπνιξες,σαν ψιθύρισες.
Γιατί δεν ουρλιάζεις; Δεν φυσάς τις λέξεις;
Μου απαγόρευσες τις κινήσεις.
Εμφάνισες τους μώλωπες σου,σαν να καυχιόσουν για δαύτους.
Η βαρύτητα.
Το σώμα μου σαν να ακροβατούσε.
Να σε απαλλάξω ήθελα, 
και συμπυκνώθηκα.
Μιλιά δεν μου πήρες.

Εκείνος ο καφές...
καλύτερο δεν ήπια.
Ήξερες εσύ.
μικρή,
τόσο μικρή..

6 σχόλια:

  1. Πολυ ομορφο. Θελω κι εγω μια φετα με ζυμωτο και βατομουρο κι ας τρωω κουλουρι θεσσαλονικης καθε πρωι. Ζηλεψα λιγακι την πρωινη αναστατωση :)

    καλο μηνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αα εεε το κουλούρι θεσσαλονίκης είναι νομίζω σταθερή αξία..
    δοκίμασε να φτιάξεις και τα δικά σου για μεγαλύτερες και πιο αθώες απολαύσεις :)

    παρόλα αυτά σου προσφέρω μια φέτα ζυμωτό ψωμί με μαρμελάδα βατόμουρο-με βατόμουρα που μάζεψα με τα χεράκια μου- για να κυλήσει όμορφα η μέρα ;)

    χαίρομαι που ''ταίριαξες'' με το τούμπλρ μου..

    καλό φθινόπωρο να έχουμε Dee Dee .
    φιλιά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ BLOG !!! ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. γεια σου ελία.μου άρεσε πολύ το μπλογκ σου.
    είναι τοσο όμορφος ο τρόπος που γράφεις και αραδιάζεις τις λέξεις στη σειρά...
    τυλίγομαι κ εγώ με ένα ελαφρύ κασκόλ,πίνω τον καφέ μου σκέτο και λαχταρώ μια φέτα από το ζυμωτό ψωμί σου..
    φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. φίλε Μάρκο Κόκκινε σε ευχαριστώ..
    μπορεί ακόμα τα κρύα να μην ήρθαν αλλα ενα ελαφρύ κασκολάκι είναι ότι πρέπει και ο ζεστός σκέτος καφές τα πρωινά,απόλαυση...
    σου προσφέρω απλόχερα μια φέτα από το ζυμωτό,προζυμένιο μου ψωμί,ζεστό ζεστό..
    ελπίζω να το καλοδεχθεί ο ουρανίσκος σου..

    καληνύχτες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή